عوارض ایستادن زیاد روی پا

در یک محیط کار با طراحی خوب، کارگر فرصت انتخاب از بین چندین وضعیت مختلف بدن را دارد و می تواند به طور مکرر این وضعیت های بدنی را تغییر دهد. میزها و نیمکت های ایستگاه کار باید قابل تنظیم باشند. قابلیت تنظیم ارتفاع آنها به طور ویژه ای برای انطباق محل کار با اندازه بدن فرد و وظیفه ی خاص کارگر بسیار مهم می باشد.

این قابلیت تنظیم به کارگر این اطمینان را می دهد که او می توانید کار خود را با وضعیت های بدنی متعادل انجام دهد. اگر ایستگاه کار قابل تنظیم نباشد، سکوهایی برای بالابردن کارگر قدکوتاهتر یا پایه هایی در بالای ایستگاه کاری برای کارگران قدبلندتر باید در نظر گرفته شود.

سازمان دهی فضای کار، جنبه ی مهم دیگری می باشد. باید برای حرکت کردن و تغییر وضعیت بدن به اندازه کافی فضا وجود داشته باشد. فراهم نمودن ریل های مخصوص پا یا محل استراحت پای قابل حمل، به کارگر این اجازه را می دهد که وزن بدن خود را از یک پا به پایی دیگر تغییر دهد.

تکیه گاه های آرنج، برای انجام کار دقیق به کاهش فشار در بالای دستها و گردن کمک می کنند. کنترل ها و ابزارها باید در جایی قرار بگیرند که گارگر بتواند بدون خم شدن یا چرخیدن به آسانی به آنها دسترسی داشته باشد. در صورت امکان، یک صندلی باید فراهم شود که کارگر بتواند کار خود را هم به صورت ایستاده و هم به صورت نشسته انجام دهد. صندلی باید کارگر را در ارتفاعی قرار دهد که مناسب با نوع کار انجام شده باشد.

برای کاری که فقط باید به صورت ایستاده انجام شود، یک صندلی باید فراهم شود که در صورت امکان، کارگر بتواند گهگاهی روی آن استراحت کند. صندلی ها در محل کار، موقعیت های احتمالی بدن را وسعت می بخشند و کارگر می تواند انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد.

انعطاف پذیری بیشتر و موقعیت های بدنی مختلف، دو مزیت برای بدن به همراه دارد. تعداد عضلاتی که در کار درگیر هستند، افزایش پیدا می کنند که این کار توزیع بارها بر روی بخش های مختلف بدن را به طور یکسان انجام می دهد. از اینرو، به عضلات و مفصل های مورد استفاده برای حفظ حالت ایستاده ی بدن فشار کمتری وارد می شود. تغییر وضعیت بدن نیز تأمین خون به عضلات در حال کار را بهبود می بخشد. هر دو تأثیر منجر به کاهش خستگی کلی می شوند.