درمان قطعی زخم پای دیابتی به کمک دارو و جراحی

زخم های پای دیابتی بیشتر به دلیل عدم گردش خون مناسب در ناحیه پا، قند خون بالا (هایپرگلایسیمیا)، آسیب به رشته های عصبی یا وجود زخم در پا پدیدار می شوند.

گردش خون ضعیف نوعی بیماری عروقی به شمار می رود که در آن خون به میزان کافی به ناحیه پای فرد نمی رسد. گردش خون ضعیف از بهبود یافتن زخم ها نیز جلوگیری می کند.

سطح بالای گلوکوز می تواند پروسه بهبود کبودی پای دیابتی و زخم های عفونی پا را کند سازد، به همین خاطر مدیریت میزان قند خون بسیار ضروری است. افرادی که با دیابت نوع ۲ مواجه هستند معمولا در مبارزه با عفونت ها در اثر زخم روی بدن ضعیف تر هستند.

آسیب رسیدن به رشته های عصبی یک مشکل دائمی و غیر قابل برگشت است و منجر به از دست رفتن حس در ناحیه پا می شود. در مراحل اولیه ممکن است در پای خود احساس سوزش یا درد داشته باشید.

آسیب اعصاب منجر به کاهش حساسیت شما نسبت به درد ناحیه پا می شود و در نتیجه زخم های بدون دردی به وجود می آیند که در نهایت عامل زخم پا خواهند بود. زخم ها را می توان به کمک نشتی که در ناحیه مورد نظر دارند شناسایی کرد. گاهی اوقات یک برآمدگی قابل توجه روی پوست ایجاد می شود که همیشه دردناک نیست.

پوست خشک یکی از موارد رایج در بیماری دیابت است. احتمال ترک خوردگی پوست در این حالت بالاتر است. پینه ها و زخم های همراه با خون ریزی ممکن است در چنین شرایطی به وجود بیایند.