اختلال عملکرد تیروئید و تغییراتی در این که تیرویید شما چقدر خوب کار می کند، می تواند در طول بارداری یا پس از آن در زنانی که قبلا هرگز مشکل تیروئید نداشته اند، شروع شود.
پرکاری تیرویید در بارداری به این علت رخ میدهد که بارداری موجب تغییرات عمده ای در سطح هورمون های ساخته شده در غده تیرویید می شود.
وقتی تیرویید مقدار زیادی از هورمون های تیروئید T3 و T4 را تولید کند، به آن تیروئید پرکار یا هایپرتیروییدی گفته می شود. این اتفاق همچنین باعث ایجاد سطوح بسیار کمی از هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) می شود؛ هورمونی است که منجر به ساخت T3 و T4 در تیرویید می شود و علت آن این است که مقدار زیاد T3 و T4 در بدن باعث توقف تولید TSH می شود.
تیروئید پرکار، سوخت و ساز بدن (اینکه بدن شما چگونه انرژی را مصرف می کند) را بسیار افزایش می دهد. این بیماری اغلب در زنان 20 تا 40 ساله در سنین باروری خود دیده می شود.
خوشبختانه، پرکاری تیرویید در بارداری شایع نیست. با این حال، برخی علائم مانند احساس گرمای بیش از حد، خستگی و اضطراب ممکن است نادیده گرفته شوند زیرا می توانند به علت تغییرات هورمونی بدن زن در یک بارداری طبیعی باشند.پرکاری تیرویید مادر اگر درمان نشود، هم برای مادر و هم کودک خطر ایجاد می کند.
زنان باردار مبتلا به پرکاری تیروئید کنترل نشده می توانند به فشار خون بالا مبتلا شوند. همچنین خطر سقط جنین، زایمان زودرس و وزن کم بچه هنگام تولد افزایش می یابد.
چه چیزی باعث پرکاری تیروئید در مادران می شود؟
یک علت شایع پرکاری تیرویید در بارداری بیماری گریوز است. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما بیش از حد فعال شود و آنتی بادی هایی (پروتئین های ایمنی) تولید کند که به تیروئید حمله می کنند. این اتفاق باعث بزرگ شدن غده و تولید بیش از حد هورمون های تیروئیدی می شود. اکثر زنان مبتلا به بیماری گریوز قبل از بارداری متوجه این بیماری در خود می شوند و تحت درمان قرار می گیرند.
زنان دارای تهوع و استفراغ شدید یا کسانی که انتظار می رود زایمان دوقلویی داشته باشند،ممکن است دچار پرکاری تیروئید موقتی شوند که تیروتوکسیکوز حاملگی گذرا نامیده می شود که نوعی پرکاری تیرویید است که به دلیل سطح بالای هورمون بارداری بنام گنادوتروپین جفتی انسان یا hCG ایجاد می شود.
از آنجایی که این امر در هفته 14 تا 18 بارداری برطرف می شود، زنان برای درمان آن نیازی به داروهای ضد تیروئید ندارند.
گاهی اوقات، پرکاری تیروئید در دوران بارداری به دلیل وجود ندول (توده های کوچک) در تیروئید ایجاد می شود. این ندول ها بیش از حد هورمون تیروئیدی تولید می کنند. تیروئید همچنین می تواند پس از زایمان بیش از حد فعال شود.
در سال اول پس از زایمان، حدود 7٪ از زنان به تیروئیدیت بعد از زایمان (التهاب تیروئید بعد از زایمان) مبتلا می شوند. این مشکل با پرکاری تیروئید شروع می شود و در بیشتر مواقع، بدون درمان طی چند هفته یا چند ماه برطرف می شود؛
اما گاهی اوقات این التهاب منجر به کم کاری تیروئید می شود، که وضعیت مخالفی است که در آن غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تیروئیدی تولید نمی کند. در اکثر اوقات، این کم کاری تیروئید خود به خود از بین می رود.
نشانه های پرکاری تیرویید در مادر چیست؟
علائم پرکاری تیرویید در بارداری عبارتند از:
- احساس گرمای بیش از حد در شرایطی که دیگران راحت هستند
- افزایش ضربان قلب
- لرزش دست
- کاهش وزن حتی با وجود تغذیه کافی
- خستگی به تنهایی و یا همراه با مشکلات خواب
- احساس تحریک پذیری و اضطراب
چگونه پرکاری تیروئید تشخیص داده میشود؟
در اغلب اوقات زنان قبل از بارداری متوجه پرکاری تیروئید خود می شوند. برای تشخیص پرکاری تیروئید، پزشک بیمار را معاینه می کند و یک آزمایش خون برای اندازه گیری سطح هورمون های تیروییدی درخواست میکند.
سطح پایین TSH به همراه سطح بالای T4 (که تیروکسین نیز نامیده می شود) نشان دهنده پرکاری تیروئید است. آزمایش دیگری که برای تشخیص پرکاری تیروئید انجام می شود، آزمایش جذب ید رادیواکتیو است.
زنان باردار و شیرده نباید این آزمایش را انجام دهند؛ بنابراین اگر باردار یا شیرده هستید به پزشک خود اطلاع دهید. این آزمایش میزان جذب ید در تیروئید اندازه گیری می کند. تیروئید از ید برای تولید هورمون تیروئیدی استفاده می کند.
درمان پرکاری تیرویید مادر چیست؟
در دوران بارداری: درمان ارجح برای زنان بارداری که علت پرکاری تیروئید آن ها بیماری گریوز است، داروهای ضد تیروئید است. این داروها از تولید بیش از حد هورمون های تیروئیدی در تیروئید جلوگیری می کنند.
پرکاری تیروئید گذرا (بعلت حاملگی) به این روش درمانی نیاز ندارد. زنان بارداری که پرکاری تیروئید آنها به علت گریوز یا ندول های تیروئید است، باید درمان داروی ضد تیرویید را شروع کنند یا اگر از قبل این دارو را استفاده می کردند، در مورد دوز آن به پزشک خود مراجعه کنند.
پرکاری تیروئید به دلیل بیماری گریوز اغلب با پیشرفت بارداری بهبود می یابد، اما ممکن است در طی شش ماه اول پس از تولد بدتر شود؛ بنابراین ممکن است پزشک نیاز به تغییر مقدار مصرف داروهای ضد تیروئید هم در دوران بارداری و هم بعد از آن داشته باشد. در سه ماهه اول بارداری، داروی ارجح برای درمان پرکاری تیروئید پروپیل تیوراسیل (PTU) است.
داروی ضد تیروئید دیگر متی مازول است که اگر در اوایل بارداری مصرف شود، ممکن است موجب ایجاد نقایص مادرزادی در نوزاد شود. اگر مادر نتواند PTU را تحمل کند، ممکن است نیاز به مصرف متی مازول در سه ماه اول بارداری داشته باشد. پس از سه ماهه اول، متخصصین توصیه می کنند که به جای PTU از متی مازول استفاده شود.
علت این امر این است که بصورت نادر PTU می تواند منجر به آسیب شدید کبدی شود. هر دو دارو به یک اندازه موثر هستند؛ با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات این داروها و اینکه بهترین انتخاب برای شما چیست، مشورت کنید. داروهای ضد تیروئید می توانند بیشتر موارد بیماری گریوز حین بارداری را درمان کنند.
با این حال به ندرت برخی از زنان ممکن است برای برداشتن بخشی از تیروئید خود نیاز به جراحی داشته باشند.
بهترین زمان برای انجام این جراحی در دوران بارداری، سه ماهه دوم بارداری (بین ماه های 4 تا 6) است.
زنانی که باردار هستند یا ممکن است باردار باشند، نباید تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار بگیرند؛ زیرا داروی رادیواکتیو معمولاً غده تیروئید بیمار را از بین می برد و از افزایش عملکرد آن جلوگیری می کند و میتواند به تیروئید جنین آسیب برساند.
هنگام شیردهی: زنانی که به نوزاد خود شیر میدهند نباید تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار بگیرند. اگر از قبل برای آنها داروهای ضد تیرویید تجویز شده است، ممکن است آن را ادامه دهند.
آیا نوزاد به مراقبت ویژه نیاز دارد؟
بیشتر افراد مبتلا به بیماری گریوز،آنتی بادی های قابل اندازه گیری در خون خود دارند که ایمونوگلوبولین های محرک تیروئید نامیده می شوند.
در زنان باردار مبتلا به بیماری گریوز، این آنتی بادی ها میتوانند از طریق جفت به جنین منتقل شوند. اگرچه این اتفاق در اغلب اوقات رخ نمیدهد، اما می تواند باعث بیماری تیروئید و سایر اختلالات طبی برای نوزاد شود.
تمام نوزادان تازه متولد شده از مادران مبتلا به بیماری گریوز که تیتر آنتی بادی های آنها مثبت است، باید از نظر علائم مشکلات تیروئید بررسی شوند و در صورت لزوم درمان شوند.
برای کمک به داشتن یک نوازد سالم چه اقداماتی میتوانید انجام دهید؟
شما می توانید به ایجاد اطمینان از سلامت کودک و نیز سلامت خود کمک کنید. با ارایه دهندگان مراقبت های حین بارداری و متخصص غدد درون ریز خود متخصصی است که بیماری های مربوط به هورمون ها را درمان می کند.
برای دریافت مراقبت های پزشکی مناسب خود در قبل، حین و بعد از بارداری همکاری کنید. داروهای خود را طبق نسخه مصرف کنید. پزشک میتواند درباره برنامه ریزی برای باردار شدن به شما مشاوره دهد.
اگر مبتلا به بیماری گریوز فعال هستید، تا زمانیکه که بیماری شما به خوبی کنترل شود، حاملگی را به تاخیر بیندازید. همچنین اگر تحت درمان با ید رادیواکتیو هستید، 6 تا 12 ماه قبل از اقدام به بارداری صبر کنید.
تغییرات طبیعی در عملکرد تیرویید مرتبط با بارداری چیست؟
تغییرات هورمونی. یک حاملگی طبیعی منجر به یک سری تغییرات فیزیولوژیکی مهم در هورمون ها می شود که عملکرد تیروئید را تغییر میدهند. این تغییرات به این معنی است که آزمایشات عملکرد تیروئید دوران بارداری باید با احتیاط تفسیر شوند.
آزمایش های عملکرد تیروئید در دوران بارداری به دلیل تأثیر دو هورمون اصلی تغییر می کند: گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) که هورمونی است که در آزمایش های بارداری اندازه گیری می شود و استروژن که هورمون اصلی بدن زن است.
hcg می تواند تیروئید را به مقدار کمی فعال کند و سطوح بالای hCG موجود در گردش خون در سه ماهه اول بارداری ممکن است منجر به کاهش اندک TSH شود. به دنبال این اتفاق، TSH در سه ماهه اول اندکی کاهش می یابد و سپس در طول بارداری به حالت طبیعی برمی گردد.
استروژن میزان پروتئین های حمل کننده هورمون های تیروئیدی در سرم را افزایش می دهد که باعث افزایش مقدار کل هورمون های تیروئیدی در خون می شود، زیرا 99٪ هورمون های تیروئیدی در خون به این پروتئین ها متصل هستند.
با این حال، اندازه گیزی های مقدار هورمون های “آزاد” (که به پروتئین متصل نیستند، نمایانگر فرم فعال هورمون است) معمولاً طبیعی است.
اگر سطوح TSH و Free T4 در طول بارداری در محدوده طبیعی تغییرات خاص هر سه ماهه از بارداری باقی بمانند،نشان دهنده این است که تیروئید به طور طبیعی کار می کند.
تغییرات اندازه. اندازه غده تیروئید می تواند در دوران بارداری افزایش یابد(بزرگ شدن تیروئید = گواتر).
با این حال، گواترهای مرتبط با بارداری بیشتر در مناطقی از جهان که کمبود ید دارند،اتفاق می افتند.
اگر از تکنیک های تصویربرداری بسیار حساس (سونوگرافی) استفاده شود، ممکن است در برخی زنان افزایش سایز تیرویید تشخیص داده شود. این افزایش اندازه معمولاً فقط به اندازه 10-15٪ است و به طور معمول در معاینه فیزیکی توسط پزشک تشخیص داده نمی شود.
با این حال، گاهی اوقات ممکن است یک گواتر قابل توجه ایجاد شود و پزشک را وادار به انجام آزمایشات اندازه گیری عملکرد تیروئید کند.
دکتر ارش توفیق فوق تخصص جراحی عروق
نازنین
سه شنبه ۲۷ مهر ۰( 3 سال پیش)
تعداد بازدید: 256
مشاهده پرسش
