علت داغی کف دست و پا یا سندرم اریتروملالژیا

این بیماری ممکن است به واسطه مصرف بعضی از داروها نیز ایجاد شود. پزشکان در مورد تاثیر این داروها اطلاعات بیشتری را در اختیار بیماران قرار می‌دهند.

عوامل ژنتیک

در بعضی افراد، اریتروملالژیا به واسطه ژن‌های معیوب ایجاد می‌شود. اریتروملالژیا می‌تواند در خانواده‌هایی مشاهده شود که ژن معیوب میان والدین و کودکان منتقل شده است (به ارث رسیده است). این ژن باعث می‌شود تغییراتی در ارسال سیگنال درد به مغز ایجاد شود و شدت و قدرت این سیگنال‌ها افزایش پیدا کند.

رفع سوزش دست و پا

خنک کردن یا بالا بردن ناحیه تحت تاثیر از بدن می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. پوست فرد می‌تواند با استفاده از پنکه، آب سرد، سطوح خنک یا کمپرس‌های سرد، خنک شود. با این حال بهتر است از یخ یا مواد بیش از حد سرد اجتناب شود و دست و پا برای مدت بیش از حد طولانی در آب سرد قرار نگیرد، زیرا انجام این کار می‌تواند بیمار را با هیپوترمی (سرمازدگی) یا آسیب پوستی مواجه کند. همچنین تغییر دما می‌تواند موجب ایجاد حمله‌های بیماری در زمان گرم شدن دوباره پوست شود.

درمان‌ اریتروملالژیا

با درمان اریتروملالژیا می توانید امیدوار باشید که سوزن سوزش شدن و گز گز کف پا نیز رفع شود.

داروهای موضعی

بعضی از داروهای موضعی به طور مستقیم بر روی پوست قرار داده می‌شوند تا به کاهش علائم این بیماری کمک کنند. این بیماری‌ها می‌توانند به شکل کرم، ژل، اسپری یا برچسب در اختیار بیمار قرار گیرند. ممکن است برای بیمار کرم یا برچسب کپسایسین تجویز شود تا از میزان حساسیت گیرنده‌های گرمایی پوست کاسته شود.

برای بیماران از بی حسی موضعی (لیدوکائین) نیز استفاده می‌شود. این دارو نیز به شکل کرم، ژل یا اسپری در اختیار بیماران قرار می‌گیرد.

توجه کنید که به طور خودسر از این داروها استفاده نکنید. پزشک ضمن تجویز دارو، اطلاعات بیشتری را  در مورد داروها و تناسب آنها با وضعیت شما در اختیارتان قرار می‌دهد. در مورد کرم‌های لیدوکائین نیز می‌توانید با پزشک خود مشورت کنید.

داروهای خوراکی

این داروها می‌توانند به کاهش علائم اریتروملالژیا کمک کنند. برای این بیماری، فرد ممکن است مجبور شود داروهای مختلفی را زیر نظر پزشک امتحان کند تا بدین ترتیب دارو یا ترکیباتی که بر روی فرد بهترین اثر را دارند شناسایی شوند.

گزینه‌های درمانی که برای افراد استفاده می‌شوند به نوع اریتروملالژیایی که فرد به آن مبتلا هستند نیز بستگی دارد. بسیاری از درمان‌ها به ارجاع به مراکز تخصصی نیاز دارند تا مزیت‌های استفاده از دارو و آثار جانبی احتمالی از نزدیک مورد بررسی قرار گیرند.

انواع داروهایی که پزشکان به طور معمول تجویز می‌کنند عبارتند از:

• مکمل‌های تغذیه ای نظیر منیزیم که می‌تواند به باز شدن رگ‌های خونی کمک کند.
• آسپیرین که برای بزرگسالان تجویز می‌شود.
• داروهای ضد صرع نظیر گاباپنتین یا کاربامازپین
• داروهای فشار خون که به باز شدن رگ‌های خون و افزایش جریان خون کمک می‌کنند یا مسدود کننده‌های بتا که به کاهش جریان خون کمک می‌کنند. این داروها بسته به عامل اریتروملالژیای فرد تجویز می‌شوند.
• مقادیر کمی از داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است برای بیماران تجویز شوند. داروهایی نظیر دولوکستین، ونلافاکسین، آمیتریپتیلین یا نورتریپتیلین داروهایی از این دست هستند.
• مسکن‌هایی که تنها با نسخه تحویل داده می‌شوند نیز برای افراد مبتلا به این بیماری تجویز می‌شوند.

داروهای تزریقی

در بعضی از موارد، داروهای خوراکی مصرف می‌شوند توانایی کنترل علائم را ندارند. در این شرایط ممکن است داروها به صورت مستقیم و از طریق تزریق سرم به درون جریان خون به بیمار داده ‌شوند (تزریق درون رگی).

لیدوکائین که یک ماده بی حسی است نیز می‌تواند به کاهش درد عصبی کمک کند. این دارو نیز می‌تواند از این طریق تزریق شود. اما این که دارو برای چه مدتی تاثیر بگذارد میان افراد مختلف متفاوت است.

در تجویز چنین داروهایی، پزشک روال درمان را به شما توضیح می‌دهد و نحوه آماده سازی برای دریافت دارو را نیز برای شما شرح می‌دهد.