آنژیوگرافی پای دیابتی نوعی روش تشخیصی برای بررسی مشکلات به وجود آمده در پای بیماران مبتلا به دیابت است و به روش های مختلفی قابل انجام است.
بیماران دیابتی ممکن است به مشکلات زیادی مانند نوروپاتی (بیماری عصب)، زخم و استئومیلیت (التهاب مغز استخوان) در پاهای خود دچار شوند. کم خونی و عفونت، از مشکلات شایع بیماران دیابتی می باشند، زیرا هرکدام از اینها یا هردو، ممکن است در تشدید این اختلالات نقش داشته باشند.
امروزه روش‌های مختلفی برای تصویربرداری از پای دیابتی وجود دارد که هر یک نقاط قوت و ضعفی دارند. هدف تمامی این روش‌ها، تشخیص التهاب ناشی از ضربه، مانند آرتروپاتی ناشی از جراحی، آرتروپاتی مکانیکی یا بیماری پای شارکو (بیماری شدید مفصل) چه در بافت نرم و چه در سطح عفونت استخوانی است.
این مقاله، رایج ترین گزینه های تصویر برداری موجود برای پزشکان را بازبینی می کند و به طور خلاصه معایب و نقایص هر کدام را بررسی می کند. هیچ روش تصویر برداری به تنهایی نمی تواند به تمام سؤالات پزشکی در رابطه با پای دیابتی پاسخ دهد، اما دانستن ویژگی های گزینه‌های تصویر برداری موجود، می‌تواند پاسخی برای اکثر سؤالات باشد.
اهمیت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی در پای دیابتی
در صورتی که در داپلر رنگی، انسداد عروق نشان داده شود، تنها در صورت نیاز به بای پس عروق (آنژیوپلاستی)، آنژیوگرافی باید انجام شود.
داپلر رنگی دارای ارزش تشخیصی بالاتری نسبت به آنژیوگرافی در درمان عفونت های پای دیابتی می باشد. به طور مشابه، اندازه گیری اکسیژن از راه پوست ممکن است ارزیابی بهتری از احتمال ترمیم زخم پوست نسبت به آنژیوگرافی داشته باشد.
آنژیوگرافی
بیماران دیابتی به طور قابل توجهی از احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری عروقی محیطی نسبت به افراد دیگر برخوردارند. آنژیوگرافی می تواند به تعیین کمیت بار بیماری انسدادی کمک کند و نیز می تواند اهداف بای پس عروق را شناسایی کند. به هنگام انتخاب روش تصویر برداری که شامل مواد کانتراست ید دار برای بیماران دیابتی می باشد، احتمال خطر نفروپاتی ناشی از کنتراست (CIN) باید در نظر گرفته شود. در میان تمامی علت های نارسایی حاد کلیوی (ARF)، CIN رتبه سوم را دارد.
بیماری تنگی شریان کلیه چیست و چگونه درمان می شود؟
تنگی شریان کلیوی باریک شدن یک یا چند شریان است که خون را به کلیه های شما می رسانند (شریان های کلیوی). تنگی عروق از رسیدن مقادیر طبیعی خون غنی از اکسیژن به کلیه ها جلوگیری می کند. کلیه های شما برای کمک به فیلتر مواد زائد و دفع مایعات اضافی به جریان خون کافی نیاز دارند. کاهش جریان خون در کلیه ها ممکن است باعث صدمه به بافت کلیه شده و فشار خون را در بدن افزایش دهد. تنگی شریان کلیه چیست؟ تنگی شریان کلیوی شرایطی است که در آن عروق خونرسانی به کلیه
آنژیوگرافی تفریق دیجیتالی
همانطور که از نامش پیداست، آنژیوگرافی تفریق دیجیتالی (DSA) با کم کردن یک تصویرِ پیش-تزریق از یک تصویر پسا-تزریق با کنتراست افزایش یافته انجام می شود. این فرایند، ساختارهای آناتومی گمراه کننده پس زمینه را از بین می برد. آنژیوگرافی حاصل در مقایسه با غیر تفریقی استاندارد دارای وضوح کنتراست بالایی می باشد و استفاده از غلظت های پایینی از مواد کنتراست مرتبط با دیگر روش های تشخیصی عروقی را امکان پذیر می سازد. DSA، رگ های بیمار را بسیار با کیفیت تر از تشخیص انسداد ابتدایی در آنژیوگرافی غیر تفریقی به تصویر می کشد و برای بررسی بیماران دیابتی با کم خونی موضعی مزمن مناسبتر می باشد.
آنژیوگرافی تفریق دیجیتالی همچنان ، یک بررسی تصویرسازی استاندارد برای ارزیابی بیماری شریان محیطی در نظر گرفته می شود. این نوع آنژیوگرافی یک تکنیک تهاجمی ست و در این روش یک کاتتر داخل عروقی را در نقطه ای که باید ارزیابی شود، به منظور جهت یابی در جایی که تزریق ماده ی کانتراست رادیویی مات صورت می گیرد، قرار می‌دهند. بنابراین این رویکرد برای بیمار می تواند عوارضی شامل، خونریزی در جای سوراخ شدن عروق و آمبولی دیستال (دور از مرکز) داشته باشد. محدودیت آنژیوگرافی در زمانی تنگی عروق چندگانه در دیابت شایع است. در چنین مواردی، رگ های کوچک محیطی پا ممکن است در آنژیوگرافی تفریق دیجیتالی دیده نشوند.
سونو گرافی داپلکس (DSU)
سونوگرافی داپلکس می توانند جریان عروقی را با اطلاعات مربوط به جهت و سرعت طراحی کند. این اطلاعات را می توان با استفاده از رنگ روی تصویر سونو گرافی مقیاس خاکستری استاندارد قرار داد و گاهی اوقات به نام “داپلر رنگی” شناخته می شود. طراحی طولی و عرضی شریان ها و رگ های متوسط و بزرگ امکان پذیر است. سونوگرافی داپلکس یک روش تهاجمی برای ثبت عملکرد شریان و جریان عروقی نیست. سونوگرافی داپلکس مانند سونوگرافی تفریق دیجیتالی در به تصویر کشیدن رگ های کوچک با جریان آهسته، دقیق نیست.
آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری
آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CTA)، اغلب برای ارزیابی بیماری عروقی محیطی استفاده می شود و نسبت به آنژیوگرافی تفریق دیجیتالی کمتر تهاجمی است و می تواند تصاویر سه بعدی فراهم کند. توموگرافی کامپیوتری چند ردیابه، یک پیشرفت تکنولوژیکی در آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری می باشد که زمان دستیابی را می تواند کاهش دهد و وضوح تصویر را افزایش می دهد. این روش می تواند تصاویر با وضوح بالا از کل اندام در چند ثانیه تولید کند. این روش از مواد کنتراست بر مبنای ید استفاده می کند و مانند سایر مواد کنتراست ، خطر CIN (نفروپاتی ناشی از کنتراست،مشکل کلیوی) وجود دارد.
آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی MRA
از اسکنرهای MRI برای انجام آنژیوگرافی MRاستفاده می شود. در حالیکه MRI جزئیات آناتومیکی بافت نرم و استخوانها را فراهم می کند، MRA نیز تصویرسازی جریان خون در رگ ها را تصویرسازی می کند. هر دو تکنیک های آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی دو بعدی و سه بعدی موجود می باشند. MRAبا Gd افزایش یافته روش حساستری برای نشان دادن جریان خونی می باشد که عمود بر صفحه تصویر برداری نیست. همانطور که قبلا در بخش MRI ذکر شد، بررسی بیماران برای نارسایی ها کلیوی آن چنان مهم است که این دستگاه را برای بررسی های آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی با Gd افزایش یافته رد صلاحیت می کند.
آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی یک ابزار غیرتهاجمی سودمند برای بررسی عروقی محیطی در پای دیابتی ، به ویژه برای زخم غیر قابل بهبود شناخته می شود. آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی به جای آنژیوگرافی معمول برای ارزیابی بیماری عروقی محیطی (PVD) در کم خونی موضعی مزمن استفاده می شود، چرا که نشان داده شده است که رگ های دور از مرکز را با وجود تنگی ها و انسداد های متعدد بهتر می تواند تصویر سازی کند. از این رو این روش می تواند رگ های مورد هدف مناسبی را برای عمل بای پس پدال شناسایی کند.
عوارض آنژیوپلاستی پای دیابتی
در آنژیوپلاستی عروق پای دیابتی، عوارض معمولاً اندک می باشند و به ندرت نیاز به مداخله جراحی دارند. شایع ترین عوارض در محل سوراخ کردن اتفاق می افتد و سودمندترین اینها تشکیل هماتوم می باشد. ترومبوز (تشکیل لخته) در محل سوراخ و تشکیل آنوریسم کاذب از دیگر عوارض محل سوراخ آنژیوپلاستی می باشند. عوارض در مکان آنژیوپلاستی کمتر شایع می باشند و شامل ترومبوز (تشکیل لخته) حاد و شکافتن زیر اندام می باشد اما به ندرت عوارضی ناشی از شکافتگی وجود دارد. ترومبوز (تشکیل لخته) حاد در بسیاری از موارد با ترامبولیز (داروی ضد لخته) قابل درمان است.
متخصص جراحی عروق و درمان پای دیابتی
مجتبی
پنجشنبه ۲۹ مهر ۰( 3 سال پیش)
تعداد بازدید: 252
مشاهده پرسش
